Helaas...

Helaas is het over...
Vandaag heeft de rode duivel doorgezet en is deze poging dus tot een negatief einde gekomen. Ik kan er eigenlijk op dit moment niet veel over zeggen, maar wil wel iedereen bedanken voor de steun, kaarsjes en het duimen, het heeft helaas niet mogen baten.

Bloedverlies waarom???

Vanmiddag ben ik bij de tandarts geweest. op het moment dat ik uit de stoel stapte voelde ik een kramp, ik heb er eigenlijk verder niet veel over nagedacht. Eenmaal thuis merkte ik wat lichtbloedverlies op.
IS DIT HET EINDE??

Het hoeft niet zo te zijn er kan sprake zijn van een innestelingsbloeding maar eigenlijk is het daar wel erg laat voor sinds die meestal voorkomen tussen wachtdag 3 en 8 en ik inmiddels al op wachtdag 11 ben beland.

Het kan dus ook betekenen dat de rode duivel eraan komt. En voor nu even alles over is.

Het is maar een beetje en wil nog niet doorzetten, ik hoop zo dat het niet het einde betekent. Ik kan pas over een paar dagen een zwangerschapstest doen maar als het nu doorzet hoeft dat natuurlijk niet meer.

Hoe ik me voel.. Angstig, hoopvol, boos, verdrietig maar ook totaal afgestompt op sommige momenten.

Please laat dit niet het einde zijn...

De terugplaatsing

Zo dat was hem dan voor nu even, vanmorgen is ons embryootje teruggeplaatst. Het is er uiteindelijk toch één gebleven, dus we hebben niks meer om in te vriezen. Het terugplaatsen was binnen 10 minuten gedaan. Ik moest één uur voor de t.p. mijn blaas goed leegmaken en vervolgens 1 liter water binnen 1 kwartier opdrinken. Zodat mijn blaas goed vol zat tijdens de t.p. zo komen ze namelijk makkelijker bij de baarmoeder. Met behulp van een eendenbek en een lang flexibel buisje waar de embryo in zat is het gelukt. We konden alles zien d.m.v. een uitwendige echo. Ons embryootje schoot zo uit het buisje in mijn baarmoeder waar het zich hopelijk zal gaan innestelen in de komende dagen. Over een paar weekjes mag ik een zwangerschapstest doen en dan weten we of deze schat is blijven plakken.

Het telefoontje

Vanmorgen kregen we dan het belangrijke telefoontje. Er is één bevruchte eicel en één die misschien nog bevrucht gaat worden. Helaas waren de andere vier eicellen onrijp. Ze weten niet hoe het precies komt dat de vier eicellen onrijp waren maar het gebeurt wel vaker.

We hebben er dus één! Vrijdag ochtend zal de terugplaatsing plaatsvinden. Hopelijk blijft deze zich goed doordelen en zal nummer twee zich ook gaan delen.

Fingerscrossed again...

De punctie

Vanochtend vroeg vertrokken. We moeten één uur voor de punctie aanwezig zijn. We zijn ruim op tijd vertrokken want hiervoor willen we zeker niet te laat komen. Maar onderweg horen we onze uitlaatpijp een behoorlijk lawaai maken en even later horen we ook een rammelend geluid. Net na de Roertunnel konden we even aan de kant gaan staan.  Wat bleek nou, de uitlaatpijp hing half onder de auto uit. We hebben hem er helemaal af moeten halen en zijn toen toch maar door gereden. Dit heeft ons wel wat tijd gekost, dus de rest van de weg was haasten. Eenmaal in Maastricht aangekomen stond er natuurlijk ook weer file, maar gelukkig al met al zijn we maar vijf minuutjes te laat aangekomen. We mochten nog even in de wachtkamer gaan zitten.

Even later riep de verpleegkundige ons binnen. Ik werd nog even gewogen en we moesten een aantal  vragen beantwoorden. René kreeg het potje mee, ze gaf nog wat uitleg over de procedure van de punctie en heeft daarna een verdovende spuit gezet. Ik mocht alvast op bed gaan liggen in de uitrustkamer, ondertussen mocht René ook even naar een apart kamertje om het potje te vullen.

Vijf minuutjes voor de punctie moest ik nog even naar het toilet omdat je een lege blaas moet hebben voor de punctie, René moest met me mee lopen vanwege de verdoving die inmiddels al goed ingewerkt was. Daarna werd ik met de rolstoel opgehaald en naar de punctieruimte gebracht, daar mocht ik in de "leuke" stoel gaan zitten. Met behulp van een eendebek, inwendig echoapparaat en een lange punctienaald werden alle eiblaasjes aangeprikt en leeggezogen. Zo werden er verschillende reageerbuisjes gevuld en door een luikje aan het lab doorgegeven. Toen het lab. de eerste eicel had gevonden kregen we dat meteen te horen. Het aanprikken van de eiblaasjes was soms toch wel pijnlijk maar uiteindelijk goed te doen.

Na dat alle eiblaasjes aangeprikt waren ging ik terug naar de uitrustkamer waar ik weer op bed ben gaan liggen. De verpleegkundige gaf ons nog wat thee en koffie en vertelde ons dat er 6 eicellen waren gevonden en dat de zaadcellen in goede conditie waren maar het zou toch ICSI worden. Toen ik me goed genoeg voelde mochten we naar huis.

En eenmaal thuis aangekomen ben ik lekker in bed gekropen en gaan slapen. Morgen horen we of er bevruchting heeft plaatsgevonden.

ICSI:
Bij ICSI wordt een van de beste zaadcellen uitgekozen en direct in de eicel geinjecteerd.

Yes de punctie is ingepland.

Vandaag 4 Oktober zijn we weer naar het AZM geweest. We hadden weer een andere arts als de vorige keren. Gelukkig zijn het tot nu toe nog allemaal hele aardige artsen geweest.
De uitslag van de echo was gelukkig goed en de punctie kan doorgaan. Rechts is niks meer verder gegroeid maar links is de grootste follikel nog meer gegroeid, die is inmiddels 33mm maar omdat die zo groot is zal daar waarschijnlijk geen goede eicel inzitten. De twee kleintjes die ook aan de linkerkant zitten zijn nu 17 en 18mm en er zijn nog twee kleintjes bijgekomen van 15 en 13mm. We hebben het nog over onze kansen gehad samen met de arts en besloten om er voor te gaan.

De punctie is Dinsdag ingepland in de hoop dat we dan drie tot vier goede follikels hebben.

Morgen en overmorgen moet ik nog doorgaan met de decapeptyl en de fostimon en Zondagavond moet ik de Pregnyl injecteren. Die moet 36 uur voor de punctie gezet worden omdat de pregnyl er voor zorgt dat je ovuleert.

weetje: pregnyl wordt o.a. gemaakt van de urine die door moeders voor moeders wordt gecollecteerd, dus doe vooral mee met moeders voor moeders om mensen met vruchtbaarheidsproblemen zoals ons te kunnen helpen.

Op naar Dinsdag...

Tja.. Nog even wachten

Oké,

Vandaag 2 Oktober zijn we weer naar het AZM geweest in de veronderstelling dat we vandaag te horen kregen of we deze poging moesten cancellen of dat we de punctie konden inplannen.

Maarrrr.... Het liep even anders dan verwacht, tijdens de echo bleek nl dat aan de rechterkant de follikels aan het krimpen zijn. Aan de linkerkant is daarintegen de grootste weer verder doorgegroeid naar 28mm en de twee kleinere zijn allebei 2mm gegroeid. Daarom wilt onze arts het nog even aankijken en afwachten tot vrijdag, als er vrijdag geen verdere groei is dan wordt deze punctie ziewiezo gecanceld.

Mocht het vrijdag zo zijn dat de twee linkerfollikels verder gegroeid zijn kunnen we er voor kiezen om dan met de in totaal drie goede follikels een punctie in te plannen. De vraag is alleen of we dat willen.. Drie is namelijk het minimaal aantal follikels waar mee een punctie gedaan wordt. Drie follikels betekent dus ook een kleinere kans op eventuele bevruchting, deling, terugplaatsing en innesteling. Nu denk je misschien, iedere kans is er toch één en dat klopt inderdaad ook wel maar de verzekeringen vergoeden drie IVF pogingen en een poging telt pas als er daadwerkelijk ook een punctie aan te pas is gekomen. Dus zouden we cancellen dan houden we drie pogingen, gaan we ervoor dan zijn we één poging kwijt.

Op dit moment zeg ik zelf, als het Vrijdag zo zou zijn dat we een punctie kunnen inplannen, dan doen we dat ook! Voor ons is één kleine kans goed genoeg. Vooral omdat ik niet eens weet of we dit traject nog wel eens zouden willen over doen, mocht het deze keer mislukken. Iedere poging die je doet is niet alleen  een aanslag op je lichaam door al het medicijn gebruik maar ook emotioneel heel zwaar. Mocht het niet zo zijn deze keer, wil ik in ieder geval één jaar wachten zodat ik mijn eigen lichaam weer even terug heb en mentaal ook alles een plekje kan geven. Als er dan ooit nog een andere poging komt dan sta ik daar veel beter in als deze keer.

Dus toch nog even fingerscrossed houden!!!