Vanochtend vroeg vertrokken. We moeten één uur voor de punctie aanwezig zijn. We zijn ruim op tijd vertrokken want hiervoor willen we zeker niet te laat komen. Maar onderweg horen we onze uitlaatpijp een behoorlijk lawaai maken en even later horen we ook een rammelend geluid. Net na de Roertunnel konden we even aan de kant gaan staan. Wat bleek nou, de uitlaatpijp hing half onder de auto uit. We hebben hem er helemaal af moeten halen en zijn toen toch maar door gereden. Dit heeft ons wel wat tijd gekost, dus de rest van de weg was haasten. Eenmaal in Maastricht aangekomen stond er natuurlijk ook weer file, maar gelukkig al met al zijn we maar vijf minuutjes te laat aangekomen. We mochten nog even in de wachtkamer gaan zitten.
Even later riep de verpleegkundige ons binnen. Ik werd nog even gewogen en we moesten een aantal vragen beantwoorden. René kreeg het potje mee, ze gaf nog wat uitleg over de procedure van de punctie en heeft daarna een verdovende spuit gezet. Ik mocht alvast op bed gaan liggen in de uitrustkamer, ondertussen mocht René ook even naar een apart kamertje om het potje te vullen.
Vijf minuutjes voor de punctie moest ik nog even naar het toilet omdat je een lege blaas moet hebben voor de punctie, René moest met me mee lopen vanwege de verdoving die inmiddels al goed ingewerkt was. Daarna werd ik met de rolstoel opgehaald en naar de punctieruimte gebracht, daar mocht ik in de "leuke" stoel gaan zitten. Met behulp van een eendebek, inwendig echoapparaat en een lange punctienaald werden alle eiblaasjes aangeprikt en leeggezogen. Zo werden er verschillende reageerbuisjes gevuld en door een luikje aan het lab doorgegeven. Toen het lab. de eerste eicel had gevonden kregen we dat meteen te horen. Het aanprikken van de eiblaasjes was soms toch wel pijnlijk maar uiteindelijk goed te doen.
Na dat alle eiblaasjes aangeprikt waren ging ik terug naar de uitrustkamer waar ik weer op bed ben gaan liggen. De verpleegkundige gaf ons nog wat thee en koffie en vertelde ons dat er 6 eicellen waren gevonden en dat de zaadcellen in goede conditie waren maar het zou toch ICSI worden. Toen ik me goed genoeg voelde mochten we naar huis.
En eenmaal thuis aangekomen ben ik lekker in bed gekropen en gaan slapen. Morgen horen we of er bevruchting heeft plaatsgevonden.
ICSI:
Bij ICSI wordt een van de beste zaadcellen uitgekozen en direct in de eicel geinjecteerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten