Vanochtend om 6 uur op gestaan om vervolgens samen met René en Samantha richting het AZM te vertrekken. Eenmaal daar aangekomen staan opa en oma ons al op te wachten. Zij nemen Samantha lekker mee naar huis. Want als ik klaar ben moet ik slapen veel slapen. Om half negen moeten we ons melden bij de verpleegkundige. Zij legt ons het hele riedeltje weer uit van wat er gaat gebeuren en ik mag op de weegschaal gaan staan. Vervolgens krijg ik een grote spuit in mij achterwerk gezet en mag ik in de rustkamer even op bed gaan liggen. René heeft een potje mee gekregen dat hij mag vullen. Om vijf voor half tien mag ik nog even naar de wc even alles uitplassen. René loopt met me mee want het roesje werkt al aardig goed. Als ik terug kom mag ik zo een mooi ziekenhuis hemd aandoen en plaatsnemen in een rolstoel waar mee ik naar het kamertje worden gereden.
De punctie zelf is erg pijnlijk deze keer. Waarschijnlijk omdat er best veel eiblaasjes aangeprikt moeten worden. En ze verder naar achter liggen dan normaal. Ik er werd behoorlijk misselijk van. De arts moest zelfs even stoppen. Uiteindelijk zal ze iets van 20 blaasjes hebben aangeprikt. De laborant die in het aangrenzende kamertje zit, roept al dat de eerste eicel is gevonden. Ik ben inmiddelds helemaal grijs weggetrokken en na een paar minuutjes mag ik terug naar de uitrust kamer. Daar zit de volgend cliënt al weer te wachten, gelukkig was het voor haar ook niet de eerste keer anders zou ze denk ik best geschrokken zijn toen ze mij zag terugkomen. Ik krijg twee paracetamolletjes en probeer de krampen weg te blazen. Pas na een hapf uurtje trekken de krampen weg of begint de paracetamol te werken. René heeft inmiddels een rolstoel gehaald zodat ik naar de parkeergarage kan rollen. De verpleegkundige komt nog even bloed afnemen, ze willen mijn waardes controleren omdat ik wegzakte tijdens de punctie. Later komt ze nog een keer terug en verteld ons dat er 11 eicellen zijn gevonden.
Toen we thuis waren ben ik lekker snel mijn bed ingekropen en heb ik tot zes uur geslapen. Nu heb ik alleen nog last van krampen. Hopelijk is dat morgen alweer over.
Morgen bellen ze ons op of er bevruchting heeft plaatsgevonden. Als dat zo is dan vindt de terugplaatsing donderdag plaats. Donderdag worden ook mijn bloedwaardes weer gechecked.
Vanaf nu kunnen we alleen nog naar hopen en wensen.
Morgen zal ik even een update posten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten